บ่ายวันอาทิตย์วันหนึ่งนั้น ฉันขับรถไปแถว ๆ สุขุมวิท ฉันจำเป็นต้องจอดรถริมฟุตบาท เพื่อที่จะไปซื้อหนังสือ ฉันทราบดีว่าถนนเส้นนี้การจราจรคับคั่งเพียงใด ฉันจึงพยายามหาริมฟุตบาทบริเวณที่ปราศจากการเปื้อนสี เหลือง แดง แล้วค่อย ๆ เทียบสองล้อเข้าชิดขอบฟุตบาท ขอย้ำ ชิดขอบ พร้อมกับเปิดไฟฉุกเฉิน ติ๊บ ติ๊บ ๆ ๆ ๆ เอาไว้เพื่อบอกว่า ขอจอดสักพักเท่านั้น ไม่ทันไรเลย ผู้รักษากฏหมายก็ควบสองล้อจากภาษีประชาชน มาบีบแตร พร้อมกับตะโกนโหวกเหวก หาเจ้าของรถ ร่ำ ๆ จะแจกใบสั่งท่าเดียว ใหนจะบอกว่า จอดอย่างนี้ได้ยังไง ดูสิ รถติดยาวเป็นขบวน, ฉันจำต้องรีบออกจากร้านทั้งที่ยังเดินไม่ทั่วร้านด้วยซ้ำไป หนังสือก็ยังไม่ได้สักเล่ม
หากจะเอาเข้าจริง ฉันก็ไม่ทราบหรอกว่า ถนนเส้นนี้เขาห้ามจอดตลอดแนว ฉันเข้าใจแต่ว่าห้ามจอดริมฟุตบาทที่มีสีแดงทาเอาไว้ ที่ทาสีเหลืองเขาให้จอดได้ชั่วคราว ส่วนที่ไม่ได้ทาสีเอาไว้ ก็ไม่เห็นว่าจะมีข้อห้ามอะไร หนำซ้ำ ช่วงบ่ายวันอาทิตย์วันนั้นบนถนนสุขุมวิทขาออกปริมาณรถก็ไม่ได้มากมายแต่อย่างใด แล้วจะเป็นไรไปที่ฉันจะเสียมารยาทจอดรถริมฟุตบาท
กระนั้นก็เหอะ ฉันก็ไม่ได้โดนปรับค่าจอดรถในที่ไม่ได้ห้ามจอด (หรือเปล่า) นอกจากความอาการที่แสดงออกมาอย่าวว่าฉันผิดราวกับนักโทษประหาร
แล้วเป็นอย่างไรเล่า
วันนี้ฉันไปทำธุระที่นี่ ในขณะที่ฉันกำลังจะข้ามไปฝั่งร้านขายของตกแต่งบ้าน ฉันก็เห็นรถคันคุ้นตาจากภาษีประชาชนขับสวนกับฉันบนทางเดินเท้าและคลานไปจอดสนิท แต๊ต ๆ ๆ ๆ ๆ ท่ามกลางสายตาประชาชนนับหลายสิบคู่ รวมไปถึงนายฮ้อยหน้าห้างผู้คอยอำนวยความสะดวกโบกรถหยอย ๆ รักษากฏจราจรให้กับผู้ที่มาช่วยกันจ่ายเงินเดือนให้พวกเขา
จะทำอย่างไรเล่า หากมีบางคนที่เกรียนกว่าฉัน ขับรถมาจอดเทียบข้างกัน นายฮ้อยหน้าห้างจะทำได้อย่างไรเล่าหากมาไล่เกรียนไม่ให้จอดรถตรงนี้ แล้วนายฮ้อยจะทำอย่างไรเล่าถ้าเกรียนจะเถียงว่า ทีรถคันนี้ยังจอดได้แล้วทำไมเกรียนจะจอดไม่ได้ แล้วผู้ที่ขับขี่รถจากภาษีประชาชนจะบอกเกรียนว่าอย่างไรเล่า
แล้วทุกวันนี้หละเป็นอย่างไรเล่า เมื่อเราเป็นซะเอง จะว่าอยู่ระหว่างปฏิบัติหน้าที่ก็ไม่แน่ใจ (แต่ฉันคิดว่าไม่นะ) แล้วทำไมครับ ทำไมไม่จอดในที่ ๆ เขาจัดเอาไว้หละครับ แล้วทำไมครับ ทำไมไม่ทำเหมือนคนอื่น ๆ เขา แล้วทำไมครับ แล้วทำไม ทำไม ,,,,,,,,,,, ในเมื่อคุณเป็นก็ผู้มีอำนาจบอกคนอื่นได้ หากแค่จะช่วยเป็นแบบอย่างที่ดีให้เรา ๆ ได้ดูเป็นตัวอย่างคงจะชื่นใจไม่ใช่น้อยนะครับ
นี่เป็นเพียงมุมที่ฉันเห็นเท่านั้นฉันเขียนจากความรู้ศึกล้วน ๆ แถมยังใส่ไข่ไปอีกหลายใบ ใข่เน่า ๆ จากสมองของฉันที่ไม่ค่อยจะพัฒนา ทำให้ฉันยึดติดกับสิ่งเหล่านี้
ฉันอยากจะเกรียนพอที่จะโวยวายกับเรื่องนี้ และฉันก็ได้แค่พูดเบา ๆ ว่า ทำไมไม่จอดในที่เขาให้จอด หลังจากฉันเดินผ่านไปแล้ว สามเมตร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น