รถกระบะจำนวนหลายคันที่มาจอดรอเหล่าอาสานั้น บัดนี้ค่อย ๆ เคลื่อนออกจากสวนลุงโชคท่ามกลางสายฝนที่โปรยปรายลงมาพอให้ชุ่มฉ่ำกาย อาสาหลายท่านถูกห่อหุ้มด้อยเสื้อกันฝนตัวใหญ่เพียงเพื่อปกป้องตัวเองจากสายฝนพรำ ที่ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดสักที ในขณะที่บางท่านนั้นปล่อยให้สายฝนกระทบร่างกาย ผมเองก็เตรียมเสื้อกันฝนติดมาด้วยเหมือนกัน แต่ปล่อยให้นอนนิ่งเฝ้าเต็นท์ดีกว่า ในเมื่อเรามาเพื่อใกล้ชิดกับธรรมชาติแล้วจะปล่อยให้เรื่องแค่นี้มาบันทอนความรักธรรมชาติของเราทำไมกัน ว่าแล้วก็ ลุยโล๊ดดดดดดดดดด
โชเฟอร์พาพวกเราอาสากลุ่มสีเขียวและกลุ่มสีเหลืองมาที่หมู่บ้านคลองบ่ง โอ๊ย....... นี่พวกเราต้องปลูกต้นไม้บนยอดเขาเลยเหรอนี่ แค่เห็นยอดเขาที่จะต้องปีนขึ้นไปปลูกก็ท้อแล้ว หนำซ้ำพื้นที่ที่รกอีก หรือนี่จะเป็น คำนิยามของการปลูกป่า
และแน่นอนครับ คนเราจะทำอะไรทั้งที่ อยู่ๆจะทำเลยไม่ได้ ต้องมีประธานเปิดงานกันสักนิด พื้นที่รอบบริเวณนี้เป็นพื้นที่จัดสรรใหม่โดยภาครัฐ โดยที่จะแบ่งให้เกษตรกรคนละ 2.5 ไร่ เพื่อทำมาหากิน ซึ่งเกษตรการในละแวกนี้จะเป็นเกษตรกรรุ่นใหม่ ๆ พิธีเปิดถูกดำเดินการไปอย่างเรียบง่าย มีการกล่าวต้อนรับจากผู้นำชุมชนถึงที่มาของการปลูกป่าในครั้งนี้ รวมไปถึงการแนะนำวิธีการปลูกป่าตามแบบฉบับของลุงโชค
เมื่อต้นกล้าต้นสุดท้ายถูกกลบด้วยดิน นั่นหมายถึงภารกิจของพวกเราในวันนี้สิ้นสุดลงแล้วอย่างภาคภูมิ บางท่านอาจปลูกได้มากถึง 50 ต้น บางท่าน อากปลูกได้เพียง 5 ต้น ส่วนบางท่าน ไม่ได้ปลูกเลย หรือยิ่งกว่านั้น นอกจากจะไม่ได้ปลูกแล้ว ยังไปเหยียบต้นกล้าที่ปลูกอีกด้วย แต่นั่นไม่ไช่สาระสำคัญเลย การได้เข้าร่วมกิจกรรมปลูกต้นไม้ที่ดำเนินไปท่ามกลางความสุข ความสมัครสมาน สามัคคี ความเอื้อเฟื้อช่วยเหลือซึ่งกันและกัน และรอยยิ้มที่เกิดขึ้นต่างหากหละครับที่เป็นสาระที่สัมคัญที่สุด (ผมว่านะ) ต่อจากนี้ไปก็คงเป็นชาวบ้านที่อยู่ละแวกนี้สินะครับที่จะต้องดูแลรักษาให้ต้นกล้าที่ได้ปลูกกันในวันนี้ให้เจริญเติบโตขึ้นมาเป็นป่าใหญ่ที่สมบูรณ์ต่อไป
“การปลูกต้นไม้ทำได้ง่ายไม่ยาก แต่การดูแลรักษานั้นทำได้ยากไม่ง่าย “
